@article { author = {رسولیان, غلامرضا}, title = {-}, journal = {Iranian Journal of Agriculture Science}, volume = {3و4}, number = {0}, pages = {-}, year = {1991}, publisher = {}, issn = {}, eissn = {}, doi = {}, abstract = {Among alfalfa pests in Iran, Green pea aphid is gaining importance in recent years. This aphid had been collected in Karaj, Tehran, Shiraz, Isfahan, Kermanshah, Hamedan, Tabriz, Mashhad, Sanandaj, Zahedan and Kerman on alfalfa. Also it may be found in other alfalfa plaiting areas of Iran. Eastop (5) has reported, That the green pea aphid reproduces by parthenogenesis all the years with mild winters, while under cool condition it produces sexual forms (oviparous females and males) in the fall. Results of our observation showed that, The green pea aphid reproduces byrt1rne- sis, so that mQst of the year, only females are present. Our investigations showed that, onefemale reproduces 26-71 youngs (under condition 28-30°C maximum and relative humidity 57-58 percent). The time requred from birth to maturity takes 6-8 days. The green pea aphid can be observed all along the growing season with higher density from late may to mid June at Karaj area. During these periods, the mean monthly maximum temperature, was about 28°C and relative humidity about 60-65 percent.}, keywords = {}, title_fa = {بررسی بیولوژی شته سبز نخود فرنگی (Harris) Acyrthosiphon روی یونجه در کرج}, abstract_fa = {شته سبز نخود فرنگی درسالهای اخیر به عنوان یکی از آفات مهم یونجه شناخته شده و در اغلب نقاط ایران مثل خراسان‘ فارس ‘ اصفهان ‘ کرمانشاه و آذربایجان شرقی ‘ در مزارع یونجه فعالیت داشته وخسارت می زند. این شته به دو صورت بالدار زنده زا و بی بال زنده زا درتمام طول سال زراعی فعالیت دارد. طبق مطالعاتی که از نظر بیولوژی روی این آفت صورت گرفته‘ حداکثر فعالیت آن در ماه خرداد و اوایل تیر به وقوع پیوسته که در این موقع حرارت ماکزیمم ماهیانه 30-28 درجه سانتیگراد و رطوبت نسبی 60 تا 65 درصد بوده است .به همین دلیل حداکثر خسارتی که توسط این شته به محصول یونجه وارد می آید در همین زمان صورت می گیرد. براساس مطالعات انجام شده مرحله جنسی و تخمگذاری در این شته در شرایط آب وهوایی کرج مشاهده نگردیده است. این شته ها زمستان را به صورت ماده های بی بال زنده زا می گذرانند . دربهار با مساعد شدن شرایط آب وهوایی شروع به فعالیت می کنند و با روش بکرزائی ماده زایی افراد بالدار و بی بال بوجود می آورند وتمام سال را در صورت وجود میزبان با همین شیوه فعالیت و تولید مثل می نمایند. در بررسیهای انجام شده نشان داده شده که هر شته ماده زنده زا 26 تا 71 پوره زائیده است. پوره ها بعد زا 6 تا 8 روز بالغ شده اند و طول عمر آنها از زمان تولد تامرگ 11 تا 12 روز بوده است.}, keywords_fa = {}, url = {https://jijas.ut.ac.ir/article_16128.html}, eprint = {https://jijas.ut.ac.ir/article_16128_4b9c7b1282fee220ed1119eb4471f640.pdf} } @article { author = {رستمی, محمد علی and صمدی, بهمن یزدی}, title = {-}, journal = {Iranian Journal of Agriculture Science}, volume = {3و4}, number = {0}, pages = {-}, year = {1991}, publisher = {}, issn = {}, eissn = {}, doi = {}, abstract = {In order to find relative high yielding alfalfa cultivars for conditions of limited irrigation water and also to find high efficiency cultivars for favorable conditions, 77 alfalfa cultivars were studied in two years and four experiments called No.1, No.2, No.3 and No.4. The trails re conducted at the Experimental Station, College of Agriculture, University of Tehran, Karaj, Iran, in 1986 and 1987. The two irrigation treatments for Exps. No.1 and 2 were once every 10 days and every 20 days. Eleven high yielding alfalfa cultivars were marked in the 1986 experiments. The effects of four irrigation treatments including every 10 days, W2= every 20 days, every 30 days and without irrigation were evaluated on 11 selected cultivars in experiment No.3 .The characters studied were yield, plant height, and flowering date. In experiment No.4 which was conducted in greenhouse, the effects of 50 and 100 percent soil moisture field capacity were studied on two selected high yielding and two selected low yielding cultivars. In this trail, number of internodes, plant height, and length of the first three internodes of primary stems were measured. Stress Susceptibility Index (SSI) for total yields of cultivars in experiments No.1 and 2S calculated. Among seven alfalfa cultivars, the Bahar-Hamedan and Ahar cultivars had the highest yeild in their second cutting in 1987 in experiments, No.1&2. The Maragheh, Mohadjeran, Ahar, Ardabil, Ardakani-Shahreza, Hamedan and Marandi cultivars had lower SSI, compared to others. In the third experiment, Bami and polycross Bam-lO had the highest yield in and W treatments, in the first cutting. The 2198- Ghasaghestan cultivar had the lowest yield in all irrigation treatments. The combined analysis of variance for all the four cuttings in experiment No.3 showed that mean square values were significant for cultivars, irrigation, cuttings and irrigation X cutting interaction. The highest yield obtained from treatment. The polycross Yazd-8 cultivar had the highest yield in this experiment. Irrigation treatments and cultivars had no significant effects on internode numbers in experiment No.4. In 100 percent field capacity, Bami cultivar had higher internode numbers and the length of the first three internodes on this cultivar was also the highest. The overall results in these studies showed that, in experiment No.1 a total of 10092 Kg/ha drymatter, 3780 Kg/ha for 3 cuttings in 1986 and 6312 Kg/ha for 4 cuttings in 1987, was produced. In experiment No.2 a total yield of 8260 Kg/ha including 3636 Kg/ha in 1986 and 4624 Kg/ha in 1987, was obtained. In experiment No.3, the dry yields in W1,W2,W3 and treatments were 3867 Kh/ha, 2930 Kg/ha, 2094.7 Kg/ha and 956.7 Kg/ha, repectively.}, keywords = {}, title_fa = {ارزیابی مقاومت به خشکی وعکس العمل ارقام یونجه درشرایط عادی وتنش رطوبت خاک}, abstract_fa = {به منظور انتخاب ارقامی از یونجه برای سالهایی که رطوبت خاک محدود و بارندگی کمتر ا زحد متوسط است که بتوانند از عمکلرد نسبتا بالایی برخوردار باشند ونیز سالهایی با رژیم رطوبتی مساعد و پر باران که حداکثر استفاده از آب را بعمل آورند. 77 رقم یونجه ایرانی وخارجی در دوسال وطی آزمایش صحرایی ویک آزمایش گلخانه ای مورد مطالعه قرار گرفتند . این آزمایشها در سالهای 1365 و 1366 در مزرعه آزمایشی دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران انجام گردید. رژیمهای آبیاری 10 روز یکبار و 20 روز یکبار بترتیب برای آزمایشهای 1و2 در سال اول اعمال شد و تعداد یازده رقم که تحت هر دو رژیم آبیاری عملکرد بیشتری داشتند انتخاب گردید. درسال دوم علاوه بر ادامه آزمایشهای 1و2 ‘ اثر دورهای آبیاری صفر ‘ 10 روز یکبار ‘ 20 روز یکبار و 30 روز یکبار بر روی 11 رقم انتخابی سال اول در آزمایش شماره 3 مورد مطالعه قرار گرفت. در این آزمایشها صفاتی از قبیل وزن خشک علوفه ارتفاع بوته و تاریخ گلدهی ارزیابی گردید. همچنین اثرات رطوبت خاک در 50 درصد ظرفیت مزرعه و 100 درصد ظرفیت مزرعه بر روی دو رقم پر محصول و دو رقم کم محصول که از آزمایشهای سال اول انتخاب گردیدند در یک آزمایش گلخانه ای مورد بررسی قرار گرفت و صفاتی از قبیل تعداد میانگره ‘ ارتفاع بوته‘ طول سه میانگره اول وتعداد پنجه در این بررسی مطالعه و ارزیابی شد. شاخص حساسیت تنش برای مجموع برداشتهای آزمایشهای 1و2 در دو سال انداره گیری شد. مقایسات میانگینها د رمجموع هفت برداشت آزمایش 1 نشان داد که رقم بهار همدان در چین دوم از سال 1366 حائز حداکثر عملکرد بود‘ در حالیکه در آزمایش 2 رقم اهر در چین دوم از سال 1366 بیشترین عملکرد را داشت. ارقام یونجه مراغه ‘ مهاجران (همدان) ‘ اهر ‘ اردبیل ‘ اردکان ‘ شهر رضا ‘ همدان ومرندی از شاخص حساسیت تنش کمتری نسبت به سایر ارقام برخوردار بودند. در آزمایش شماره 3 دربرداشت اول رقم یونجه بمی در دوره آبیاری 10 روز یکبار ورقم پلی کراس بم – 10 در دور آبیاری 20 روز یکبار بیشترین عملکرد را داشتند ودرتمامی رژیمهای آبیاری رقم 2198 قزاقستان کمترین عملکرد را از خود نشان داد. تجزیه واریانس برای مجموع چهار برداشت در این آزمایش نشان داد که ارقام‘ دور آبیاری‘ برداشتها واثرات متقابل آبیاری و برداشت دارای تفاوت معنی دارهستند و در دور آبیاری 10 روز یکبار عملکرد بیشتری بدست می آید و رقم پلی کراس یزد -8 بیشترین عملکرد را نسبت به سایر ارقام از خود نشان داد. دور آبیاری و ارقام بر روی صفت تعداد میانگره اثر معنی داری داشته و رقم یونجه بمی از تعداد میانگره و طول سه میانگره اول بیشتری در رژیم 100 درصد ظرفیت مزرعه برخوردار بوده است . در آزمایش شماره 1مجموعا 6/10092 کیلوگرم علوفه خشک درهکتار بدست آمد که 9/3780 کیلوگرم آن مربوط به سه چین در سال 1365 و 7/6311 کیلوگرم بقیه مربوط به چهار چین در سال 1366 بود. در مقایسه با آزمایش شماره 1‘ میزان عملکرد علوفه خشک در آزمایش شماره 2 مجموعا 8260 کیلوگرم درهکتار بودکه 3636 کیلوگرم آن مربوط به سه چین در سال 1365 و 4624 کیلوگرم و بقیه مربوط به چهار چین در سال 1366 بود. در آزمایش شماره 3 میزان 7/956 کیلوگرم علوفه خشک در هکتار از تیمار بدون آبیاری ‘ 7/2094 کیلوگرم درهکتار از تیمار آبیاری 30 روز یکبار ‘ 2930 کیلوگرم درهکتار از تیمار آبیاری 20 روز یکبار و 3867 کیلوگرم درهکتار ازتیمار آبیاری 10 روز یکبار بدست آمد.}, keywords_fa = {}, url = {https://jijas.ut.ac.ir/article_16129.html}, eprint = {https://jijas.ut.ac.ir/article_16129_3402df7ba99954f00d413e54b4ee7258.pdf} } @article { author = {سعیدی, قدرت اله and رضائی, عبدالحمید}, title = {-}, journal = {Iranian Journal of Agriculture Science}, volume = {3و4}, number = {0}, pages = {-}, year = {1991}, publisher = {}, issn = {}, eissn = {}, doi = {}, abstract = {Two cycles of modified ear-to-row recurrent selection was used to increase the grain yield of an open-pollinated variety of corn nd to estimate the gain from selection. In each cycle, 121 selected ears were evaluated in 3 research stations by an 11 x 11 simple lattice design. Based on a selection intensity of 33 and 25% in the first and second cycles, respectively, a gain of 2.97 and 3.28% was expected from interfamily selection. Also, the realized gain from the first cycle of selection for yield was 3.6% of original population. The average estimates of narrow-sense heritability for yield, 100- seed weight, number of seeds per ear-row, ear length and number of rows per ear were 51.4, 66.2, 73.2, 74.1 and 74.4%, respectively. The genotypic correlation coefficients of grain yield with ear length, number of seeds per-row, number of rows per ear, and 100-seed weight were 0.51**, 0.46**, 0.22* and 0.08, respectively.}, keywords = {}, title_fa = {انتخاب دوره بلال در ردیف تعدیل شده در بهبود عملکرد دانه ذرت (zea mays L.) در اصفهان}, abstract_fa = {به منظور افزایش عملکرد دانه یک جامعه آزاد گرده افشان ذرت از دو دور انتخاب دوره ای به روش بلال در ردیف تعدیل شده استفاده گردید. بدین منظور در هردور انتخاب تعداد 121 بلال در ایستگاههای تحقیقاتی جهاد سازندگی اصفهان در دو منطقه براآن جنوبی و نجف آباد و ایستگاه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه صنعتی اصفهان درقالب طرح لاتیس ساده مورد ارزیابی قرار گرفتند . با توجه به شدت های انتخاب 33 و25 درصددر دورههای اول و دوم انتظار می رود که میزان پیشرفت ژنتیکی ناشی از انتخاب بین فامیلی به ترتیب 97/2 و 28/3 درصد عملکرد دانه جامعه اولیه باشد. همچنین میزان پیشرفت واقعی ناشی از انتخاب دردور اول معادل 6/3 درصد جامعه اولیه محاسبه گردید. دراین مطالعه متوسط وراثت پذیری خصوصی عملکرد دانه ‘وزن 100 دانه ‘ تعداددانه درهر ردیف ‘ طول بلال و تعداد ردیف به ترتیب 4/51‘ 2/66‘2/73‘1/74و 4/74 درصد و ضرایب همبستگی ژنتیکی عملکرد دانه با طول بلال ‘ تعداد دانه درهر ردیف ‘ تعداد ردیف دانه و وزن 100 دانه به ترتیب **51/0 ‘ **46/0‘ *22/0و 08/0 برآورد گردید.}, keywords_fa = {}, url = {https://jijas.ut.ac.ir/article_16130.html}, eprint = {https://jijas.ut.ac.ir/article_16130_541443c9dde7c65cd9d5d48e6a540566.pdf} } @article { author = {کلباسی, محمود}, title = {-}, journal = {Iranian Journal of Agriculture Science}, volume = {3و4}, number = {0}, pages = {-}, year = {1991}, publisher = {}, issn = {}, eissn = {}, doi = {}, abstract = {Iron chlorosis in plants, especially fruit trees, is a world wide nutritional problem. It is widespread in all fruit-qrowing regions in Iran. Although synthetic iron chelates can effectively correct the Fe chlorosis, they are too costly to be used economically in vast areas. Organic materials enriched with iron may be an inexpensive and suitable alternative for iron chelates. Thirteen (no 1 to 13) organic iron fertilizers were prepared by mixing organic matter from six sources, iron from three sources and S powder in concrete containers and incubating the mixtures at 25% moisture content and 20-30 C for three months. Effect of these fertilizers on iron chlorosis of soybeans in two soils was investigated in a green house experiment. Fertilizers number 3,6,8,9, and 11 showed good effect, number 1, 2,7 and ‘12 showed medium effect and number 4,5,10 and 13 showed poor effect on correcting iron chlorosis and increasing chlorophyll and iron content of soybean leaves. Ferrous sulfate was the most suitable and a by-product of Isfahan steel factory was the least suitable iron source for enrichment of organic matters}, keywords = {}, title_fa = {کودهای آلی آهندار‘ تهیه ومطالعه اثر آنها بر کلروژ آهن}, abstract_fa = {کلروز یا کمبودآهن در گیاهان به ویژه درختان میوه مسئله جهانی است و در ایران نیز در کلیه مناطق میوه خیز کشور به وفور مشاهده می شود. اگر چه کلاتهای مصنوعی آهن می توانند کلروز آهن را سریعا معالجه نمایند ولی استفاده از این ترکیبات در سطح وسیع به علت گرانی آنها غالبا مقرون به صرفه نیست. کودهای آلی که بوسیله ترکیبات معدنی آهن غنی شده باشند می توانند جایگزنی ارزان قیمت ومناسبی برای کلاتهای آهن باشند. سیزده کود آلی آهندار (شماره 1تا 13) با مخلوط کردن مواد آلی از شش منبع و آهن معدنی از سه منبع وهمچنین پودرگوگرد و سپس نگهداری مخلوطها د رحوضچه های سیمانی در 30-20 درجه سانتیگراد و 25% رطوبت برای سه ماه‘ تهیه گردید. اثر این کودها در کنترل کلروز آهن گیاها سویا در یک آزمایش گلخانه ای با دو نوع خاک مطالعه شد. کودهای شماره 3‘6‘8‘9 و 11 دارای اثرات خوب‘ کودهای شماره 1‘2‘7و12 دارای اثرات متوسط وکودهای شماره 4‘5‘10و13 دارای اثرات ضعیف تا بی اثر در کاهش علائم کلروز آهن‘ افزایش کلروفیل برگ و افزایش غلظت آهن برگ سویا بودند. برای تهیه کودهای آلی آهندار سولفات فرو مناسب ترین و سرباره کنورتوذوب آهن نامناسب ترین منبع آهن معدنی شناخته شد.}, keywords_fa = {}, url = {https://jijas.ut.ac.ir/article_16131.html}, eprint = {https://jijas.ut.ac.ir/article_16131_8b7e61368f02089fd4d26b692b0290bb.pdf} } @article { author = {ایروانی, هوشنگ and نوری, عباسقلی خواجه}, title = {-}, journal = {Iranian Journal of Agriculture Science}, volume = {3و4}, number = {0}, pages = {-}, year = {1991}, publisher = {}, issn = {}, eissn = {}, doi = {}, abstract = {Whenever a questionnaire is used for gathering information for a given research, the answers are usually ordered qualities. For using statistical methods, it is necessary to change these qualitative answers to quanitative equivalances. The goal of this article is to introduce an applicable statisical method, by using maximum likelihood principles to change qualitative answers to quanitative equivalances. This method is useful for statistical calculations in behavioral, educational, extension’s and continuing education’s researches.}, keywords = {}, title_fa = {یک روش آماری برای تبدیل پاسخهای کیفی به مقادیر کمی با حداکثر درست نمایی Maximum Like lihood}, abstract_fa = {هنگامی که به منظور تحقیق مورد نظر از پرسشنامه برای جمع آوری اطلاعات استفاده می گردد . پاسخها معمولا به صورت کیفیتهای ترتیبی هستند. برای محاسبات آماری لازم است که این کیفیتها به صورت کمی د رآیند . هدف این مقاله معرفی یک روش مناسب آماری (اپتیمال) است که با روش حداکثر درست نمایی پاسخهای کیفی به مقادیر کمی تبدیل می شوند. روش تبدیل پاسخهای کیفی به مقادیر کمی با حداکثر درست نمایی برای محاسبات آماری در تحقیقات علوم رفتاری ‘ تربیتی ‘ ترویجی ‘ آموزشهای مستمر ونظائر آن کاربرد دارد.}, keywords_fa = {}, url = {https://jijas.ut.ac.ir/article_16132.html}, eprint = {https://jijas.ut.ac.ir/article_16132_e894c7371141023ec18f905f800bf73b.pdf} } @article { author = {مهدیان, محمد حسین and فرداد, حسین}, title = {-}, journal = {Iranian Journal of Agriculture Science}, volume = {3و4}, number = {0}, pages = {-}, year = {1991}, publisher = {}, issn = {}, eissn = {}, doi = {}, abstract = {In measuring the hydraulic conductivity (K) of soil layers for design criteria to be used in irrigation and drainage projects, the auger hole and shallow-well- pump methods did not give similar results. This was valid even in a uniform layer of a soil. The difference comes from the physical conditions of soil layers, hydraulics of water flow in the soil, quality of the water, and the techniques of measuring the hydraulic conductivity. To remedy the situation and to unify the outcomes, the results were adjusted (manipulated). The collected field data for both methods were compared and correlated with each other, and an equation was derived, by which the data related to one method could be converted to another method.}, keywords = {}, title_fa = {تعدیل ضریب آبگذری خاک غیر اشباع}, abstract_fa = {اندازه گیری ضریب آبگذری لایه های خاک به منظور طراحی پروژه های آبیاری و زهکشی با دو روش چاهک و پمپاژ به داخل چاهک حتی در نیمرخهای کاملا یکنواخت خاک نتایج یکسانی نمی دهند. این اختلاف عمدتا ناشی از شرایط فیزیکی لایه های متفاوت خاک‘ هیدرولیک جریان آب در آن ‘ کیفیت آبی مصرفی وتکنیکهای اندازه گیری ضریب آبگذری (k) خاکها است. به منظور رفع این مشکل وهماهنگ نمودن نتایج‘ تعدیل آنها ضروری می باشد. درتحقیقات صحرائی انجام شده پس از مقایسه نتایج حاصله از آزمایشها ‘ سعی در ایجاد همبستگی بین دوروش و طرح معادله تعدیل و استنتاج نتیجه با دردست داشتن یکی از ارقام می باشد.}, keywords_fa = {}, url = {https://jijas.ut.ac.ir/article_16133.html}, eprint = {https://jijas.ut.ac.ir/article_16133_081be210a8469d6b9ff0452df9363710.pdf} }