@article { author = {کنگرشاهی, علی اسدی and ملکوتی, محمدجعفر and چراتی, علی}, title = {-}, journal = {Iranian Journal of Agriculture Science}, volume = {38}, number = {1}, pages = {-}, year = {2007}, publisher = {}, issn = {}, eissn = {}, doi = {}, abstract = {An experiment was conducted for two consecutive years (2000-2001) to study the effect of manganese (Mn) fertilizer on soybean yield and to determine critical level of the soil Mn. Twenty soybean farms were selected from a soybean growing area in the eastern part of Mazandaran province. The soils had a wide range of CaCO3 (5–39 %) and DTPA extractable Mn of 1.56 to 9.10 mg/kg. The experiment on each farm was a randomized complete block ,one with three replications and two treatments , 20 soils and two levels of manganese sulfate (0 and 40 kg manganese sulfate per hectare). Each experimental plot was 49 m2 , planted with Pershing variety of soybean. The aerial parts of plants were harvested at the end of growth period. The results indicated that manganese sulfate application significantly increased the seed yield, Mn concentration and Mn uptake by 24, 10.3 and 37 percent, respectively, and also increased thousand kernel weight, number of seed per plant and seed protein content by 6.5, 10 and 5.1 percent, respectively. Based on farm experiments for obtaining 85% relative yield, manganese critical levels in these soils were calculated to be 3.54 and 4.40 mg/kg, while with 90% relative yield they were found to be 5.10 and 6.20 mg/kg, using Mitcherlich-Bray and Cate-Nelson methods, respectively}, keywords = {calibration,manganese,Critical level in the field,soybean,yield}, title_fa = {کالیبراسیون منگنز تحت شرایط‌ مزرعه‌ای و نقش آن در عملکرد سویا}, abstract_fa = {آزمایش مزرعه‌ای در 20 مزرعه از مزارع مختلف سویا کاری شرق استان مازندران در سال‌های 1379 و 1380 اجراء گردید. مزارع مورد مطالعه دارای کربنات کلسیم معادل از 5 تا 39 درصد و منگنز قابل جذب از 56/1 تا 10/9 میلی‌گرم در کیلوگرم بود. آزمایش در هر مزرعه در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد و تیمارهای این تحقیق شامل 20 خاک ( مزرعه ) و دو سطح منگنز (صفر و 40 کیلوگرم سولفات منگنز در هکتار) بود که مجموعا در 120 کرت آزمایشی انجام شد. پس از انجام آزمون خاک کلیه کودها قبل از کاشت به خاک اضافه و با دیسک زیر خاک گردید. حد بحرانی منگنز عصاره گیری شده با DTPA در خاک از طریق روش تصویری کیت-نلسون ومیچرلیخ-بری تعیین گردید. نتایج آزمایش مزرعه‌ای نشان داد مصرف سولفات منگنز عملکرد دانه، غلظت و جذب کل منگنز در کاه و دانه سویا را افزایش داد. بطوریکه مصرف سولفات منگنز در یکی از مزارع سویاکاری شده موجب افزایش 46 درصدی عملکرد دانه سویا (عملکرد دانه سویا در قطعه شاهد 2067 بود و با مصرف سولفات منگنز در یکی از مزارع سویاکاری شده که غلظت منگنز قابل استفاده آن بسیار پایین بود به 3024 کیلوگرم در در هکتار افزایش یافت) گردید. در همه مزارع سویاکاری شده مصرف سولفات منگنز بطور متوسط عملکرد دانه سویا را 24 درصد نسبت به شاهد افزایش دادکه این افزایش از نظر آماری در سطح یک درصد معنی دار گردید. مصرف سولفات منگنز وزن هزار دانه، تعداد دانه در بوته و درصد پروتئین دانه را 5/6، 10 و 1/5 درصد در مقایسه با شاهد افزایش داد. با توجه به داده‌های حاصل از تحقیقات مزرعه‌ای، حد بحرانی منگنز در خاک برای دست‌یابی به 85 درصد حداکثر عملکرد نسبی دانه با استفاده از روش‌های میچرلیخ-بری و کیت-نلسون به ترتیب 54/3 و 40/4 و با 90 درصد عملکرد نسبی به ترتیب 20/6 و 10/5 میلی گرم در کیلوگرم تعیین گردید.}, keywords_fa = {کالیبراسیون (معیار سنجی),منگنز,حد بحرانی,عملکرد و سویا}, url = {https://jijas.ut.ac.ir/article_18753.html}, eprint = {https://jijas.ut.ac.ir/article_18753_b638d5399a70608c748619e27b1a5023.pdf} }