پژوهشهاییکه از سال 2531 ببعد در زمینه شناسایی بیماریهای ویروسی سوژا [Glycine max (L.)Merrill] صورت گرفته حاکی از آنستکه در بعضی از مزارع سوژا واقع در سواحل دریای مازندران بونه هایی با علائم کم رشدی‘ دیررسی و سوختگی جوانه ها وجود دارند روی این بوته ها اغلب تعداد کمی غلاف که حاوی چند دانه کوچک و چروکیده بودند مشاهده شد. نظر به اینکه علائم ظاهری بیماری سوختگی جوانه های سوژا داشت که ممکن است در ایجاد آن سه ویروس گیاهی مختلف دخالت داشته باشند از اینرو با توجه به گسترش روز افزون این بیماری در مزارع سوژای کشور اهمیت اقتصادی آن بررسیهای پیگیری بمنظور شناسایی عامل این بیماری در ایران از سال 2533 آغاز گردیدکه در این پژوهشها که در گلخانه ‘مزرعه و آزمایشگاه بعمل آمد از روش مایه زنی مکانیکی گیاهان محک و سرولوژی استفاده شده برای تعیین شکل و اندازه ویروس توسط میکروسکوپ الکترونیکی اقدام گردید. نتایج حاصله نشان داد که عامل بیماری نو ظهور سوختگی جوانه های سوژا در شمال ایران ویروس نقش حلقوی توتون می باشد.
)