ظرفیت پرواری وخصوصیات لاشه تعداد 60 راس بره نر وماده از نژادهای شال وزندی و دورگهای متقابل آنها دریک آزمایش پرواربندی به مدت 82 روز موردبررسی مقایسه ای قرار گرفت. به منظور یکسان نمودن عملیات پروار بندی با روشهای رایج درمنطقه (ورامین) از یونجه و جو در تغذیه بره ها استفاده گردید. درتجزیه وتحلیل اطلاعات بدست آمده از وزن حیوانات در شروع پروار بندی به عنوان متغیر کمکی استفاده گردیده و برای مقایسه آماری میانگین ها از میانگین حداقل مربعات (ISM) استفاده شد.
میانگین حداقل مربعات سرعت رشد بره های نر ترکیبهای آمیزشی شال خالص‘ زندی خالص‘ قوچ شال * میش زندی و قوچ زندی * میش شال بترتیب 0/261‘8/219‘2/216و2/181گرم و دربره های ماده حاصل قوچ شال * میش زندی و قوچ زندی * میش شال بترتیب 7/203و 5/172 گرم بر آورد گردید.میانگین راندمان تبدیل غذا برای بره های نر ترکیبهای آمیزشی فوق بترتیب 4/7‘9/7‘8/7‘8/8 و برای بره های ماده 8/7و 4/8 بود. بطور کلی در طول پرواربندی بین سرعت رشد و راندمان تبدیل غذا همبستگی منفی و قوی برآورد گردید. (001/0 >p) یعنی در مراحلی که سرعت رشد بیشتر است برای هر کیلوگرم افزایش وزن غذای کمتری مصرف میشود. تفاوت درصد گوشت و چربی لاشه نژاد زندی خالص با سایر ترکیبهای آمیزشی معنی دار بود. (05/0>p) . بدین معنی که بره های نر زندی دارای کمترین درصد گوشت و بیشترین درصد چربی بودند. درصد گوشت لاشه بره های نر وماده دورگ درمقایسه با زندی خالص بیشتر و درصد چربی آنهاکمتر بود که این مورد یک نتیجه مثبت حاصل از دورگ گیری می باشد.
)