بدلیل اهمیت بخش کشاورزی دراقتصاد ایران و بی توجهی دولت در چندسال گذشته به این بخش حیاتی واردات محصولات کشاورزی سال به سال روبه فزونی گذاشت و برعکس صادرات آن تنزل کرده 0 در این تحقیق آمار صادرات و واردات 17 سال گذشته مورد مطالعه قرار گرفته و با وضع کشاورزی مخصوصاً صادرات و واردات ممالک توسعه یافته و درحال رشد وممالک همسایه مقایسه شده است.
پس از افزایش زیادقیمت نفت بعد از سال 1352 و بالارفتن در آمد ایران واردات مخصوصا واردات محصولات کشاورزی بطور سرسام آوری رو به افزایش رفت و دولت های وقت با تکیه بردر امد نفت که گویی فنا ناپذیر است هر روز به بخش کشاورزی بی توجه تر شده و در نتیجه واردات محصولات کشاورزی افزایش یافت ومتاسفانه این بی توجهی به بخش کشاورزی نه تنها باعث از بین رفتن کشاورزی شد مملکت هم صنعتی نشد و جز صنایع مونتاژ صنعتی واقعی در مملکت بوجود نیامده درنتیجه این عمل سهم بخش کشاورزی در G.N.P در بین سالهای 55-1339 از 47/29 به 18/9 درصد تنزل کرد و واردات محصولات کشاورزی ا ز960/9 میلیارد ریال به 955/111 میلیارد ریال در بین سالهای 55-39 افزایش یافت واین افزایش در بین سالهای 55-1349 بیشتر به چشم می خورد و رشد افزایش واردات محصولات کشاورزی 36/35 درصد در سال بوده است. و در بین محصولات عمده که ایران وارد می کند می توان گندم- برنج – قند شکر – چای میوه جات – روغن نباتی – گوشت و لبنیات را نام برده درمورد صادرات محصولات کشاورزی می توان گفت که از رشد 3/7 درصد در سال برخوردار بوده است. البته با محاسبه فر ش رقم آن در17 سال گذشته از 7726 میلیون ریال به 25605 میلیون ریال رسیده است ولی سهم صادرات محصولات کشاورزی بدون نفت همه ساله کمتر شده است.
واردات سرانه محصولات کشاورزی د رسال 1355 بالغ بر 3267 ریال بوده درصورتیکه صادرات سرانه به 747 ریال رسیده است.
با وجود اینکه هندوستان در چند سال گذشته نمی توانست مایحتاج غذایی خود را تهیه کند ولی درسالهای اخیر با اجرای سیاست های کشاورزی صحیح بنام انقلاب سبز بقدری پیشرفت کرده که گندم صادرمی کند و با جمعیتی معادل 630 میلیون نفر به اندازه ایران که 35 میلیون نفر است محصولات کشاورزی وارد می کند یعنی حدود 20/1 نسبت به جمعیت.
)