به منظور ارزیابی مقاومت به خشکی نسبی در ارقام گندم (T.aestivum L. em. Thell) یک آزمایش با 35 رقم گندم اصلاح شده ایرانی وخارجی تحت شرایط آزمایش آبیاری متداول و آبیاری محدود در مزرعه پژوهشی دانشکده کشاورزی کرج انجام پذیرفت . تیمارهای آبیاری در دو سطح آبیاری محدود (بدون آبیاری دربهار) و آبیاری متداول درکرتهای اصلی و ارقام د رکرتهای فرعی در یک طرح کرتهای خرد شده با چهار تکرار قرار گرفتند.صفات مورد مطالعه عبارت بودند از : عملکرد دانه‘ اجزاء عملکرد دانه‘ تاریخ ظهور خوشه و ارتفاع بوته ‘ کاشت در دوم آبان 1358 انجام شد . در طول مدت رشد جمعا 267 میلی متر بارندگی صورت گرفت. آبیاری در بهار باعث افزایش عملکرد دانه‘ وزن هزار دانه ارتفاع بوته ‘ تعداد بذر د رسنبلچه و تعداد بذر در خوشه گردید. ارقام پی تیک‘ شاهی ‘ اروند- در شرایط آبیاری محدود بالاترین عملکرد را تولید نمودند. ضرایب همبستگی (r) بین صفات مختلف محاسبه گردید. وجود همبستگی مثبت معنی دار بین عملکرد در شرایط آبیاری محدود آبیاری متداول (71/0=r) نشان داد که پتانسیل عملکرد تحت شرایط آبیاری محدود و شاخص مقاومت به خشکی یک همبستگی مثبت معنی دار وجود داشت.
(63/0=r) . این رابطه نشان میدهد که از شاخص مقاومت به خشکی می توان جهت شناسایی ارقامی که دارای مقاومت نسبی به خشکی هستند استفاده نمود.
)