به منظور مطالعه عمل ژن برای مقاومت به زنگ زرد در گندم ، چهار ژنوتیپ (لاین) مقا وم به زنگ زرد (PB-241,PB-184,PB-137, PB-081) با رقمی حساس (Tiritea) تلاقی داده شدند و سپس تلاقی های برگشتی باهر دو والدو F2 هر تلاقی بدست آمد. والدین ، f1و F2 و تلاقی های برگشتی مرتبط به هر تلاقی با استفاده از نژاد 134E102A زنگ زرد در مزرعه مورد ارزیابی قرار گرفتند . در سه تاریخ متفاوت شدت آلودگی گیاههان نسبت به زنگ با فواصل ده روزه ثبت گردید که شروع آن در مرحله قبل از حاملگی گیاه بود (مرحله boot stageیا مرحله 40 از مقیاس زیداکس) . سطح زیر منحنی پیشرفت بیماری (AUDPC) محاسبه گردید و سپس با استفاده از تجزیه وزنی میانگین نسلها ، چهار تلاقی فوق تحت بررسی ژنتیکی قرار گرفتند . مقاومت در چهار لاین (در تلاقی با والد حساس فوق الذکر ) غالب بود. آزمون مقیاس وزنی نشان داد که مقاومت به زنگ زرد بوسیله اجزای افزایشی ، غالبیت و اپی ستازی خصوصا افزایشی * افزایشی توصیف می گردد. توارث پذیری از متوسط تا زیاد متغیر بود و تعداد ژن کنترل کننده مقاومت بین 6-3 برای چهار رقم فوق بر اورد گردید.
)