علی رغم محدودیت آب برای کشاورزی در ایران، آبیاری اغلب با روشهای سطحی صورت می گیردکه در این روشها راندمان آب نسبتا" پایین است و حداکثر به 60% می رسد. آبیاری بارانی روش مناسبی برای افزایش راندمان آب آبیاری است. هدف از این مطالعه، بررسی رفتار پذیرش آبیاری بارانی در میان کشاورزان آموزش دیده برای پذیرش آبیاری بارانی در استان اردبیل بوده است. بدین منظور، کشاورزان مورد مطالعه به سه گروه تقسیم شدند و رابطة برخی متغیرها با رفتارپذیرش آبیاری بارانی مورد بررسی قرار گرفت.این تحقیق به روش پیمایشی انجام شد.جامعه مورد بررسی کشاورزان21 روستای 9 شهرستان تحت یکی از شرایط زیر بوده اند: تقاضای سیستم از سازمان کشاورزی کرده بودند اما پس از طی مراحل قانونی از خرید سیستم ونصب آن در مزرعه خودداری نمودند(نپذیرندگان)، سیستم را خریداری و در مزرعه خود نصب کرده اما پس از مدتی آن را از مزرعه خارج کرده اند(رد کنندگان بعد از پذیرش)، سیستم را در مزرعه خود نصب کرده و در زمان انجام تحقیق در حال استفاده از آن بوده اند(پذیرندگان). نمونة مورد مطالعة آن 160 نفر از کشاورزان بودندکه با استفاده از پرسشنامه مورد مصاحبه قرار گرفته اند.درتحلیل داده ها از آماره های F ،?2 وK.W. استفاده شده. نتایج نشان می دهد که گروههای مورد مطالعه دسترسی یکسانی به مراکز خدمات و تحقیقات کشاورزی داشته اند.تاثیرسواد،سابقه،میزان اراضی، تعداد قطعات اراضی و پراکندگی آنها،آگاهی نسبت به روشهای آبیاری بررفتارپذیرش معنی داربوده است. درعین حال،اکثر پاسخگویان از نگرش مطلوبی نسبت به مصرف بهینة آب در کشاورزی برخوردار بوده واز این نظر تفاوت میان گروهها معنی دار نبود.پذیرندگان دسترسی بیشتری به نشریات و کتب مربوط به آبیاری داشته اند.
)