اثر محلولهای غذایی مختلف روی فاکتورهای رشد و درصد عناصر برگ دو رقم خیار گلخانه ای در بستر پرلیت

در این مطالعه کشت هیدروپونیک دو رقم خیار گلخانه ای به نامهای سلطان و پردیس در دو آزمایش جداگانه پاییزه و بهاره و با استفاده از پنج محلول غذایی مختلف بصورت آزمایش فاکتوریل و در سه تکرار مورد بررسی قرار گرفت . تفاوت عمده محلولهای غذایی در نوع نیتروژن آنها بود به نحویکه در محلول شماره 2 فقط نیتروژن نیتراتی استفاده شده بود ودر سایر محلولها بتدریج نیتروژن آمونیومی نیز اضافه شده بود. در پایان هر یک از آزمایشها شاخص‌های عملکرد میوه, درصد ماده خشک میوه و برگ و میزان عناصر نیتروژن کل، فسفر، پتاسیم، کلسیم و منیزیوم برگ اندازه‌گیری شدند. نتایج حاصل از تجزیه مرکب داده‌های دو آزمایش نشان داد که افزودن نیتروژن آمونیومی به محلولهای غذایی سبب کاهش عملکرد میوه می‌شود. بیشترین عملکرد میوه در بوته‌های تغذیه شده با محلول شماره 2 بدون نیتروژن آمونیومی به میزان حدود 6/5 کیلوگرم در بوته و کمترین آن با محلول شماره 1 با بیشترین میزان نیتروژن آمونیومی و میانگین تولید میوه 2/4 کیلوگرم دربوته به دست آمد. افزایش نیتروژن آمونیومی به محلولهای غذایی سبب کاهش درصد ماده خشک میوه و برگ گردید. همچنین با افزایش نیتروژن آمونیومی محلولها، میزان عناصر برگ تغییر یافت به نحوی که نیتروژن کل و فسفر بافتهای برگ افزایش یافت. حضور آمونیوم در محلولها سبب اسیدی شدن محیط ریشه شده و روی جذب فسفر تاثیر داشته است. میزان عناصر پتاسیم، کلسیم ومنیزیوم با افزایش نیتروژن آمونیومی کاهش یافته که اثر آنتاگونیسمی عناصر را نشان می‌دهد. رقم پردیس تولید میوه بیشتری نسبت به رقم سلطان داشت و از نظر سایر شاخصها هم بین ارقام تفاوتهای معنی‌داری مشاهده گردید. نتایج این تحقیق نشان داد که خیار گلخانه‌ای تحت تأثیر نسبتهای مختلف نیتروزن آمونیومی و نیتراتی قرار می‌گیرد و نیتروژن نیتراتی را ترجیح می‌دهد.