این بررسیها در دو مرحله آزمایشگاهی و در مزرعه اجرا گردید. در آزمایشگاه بررسی های لازم روی جوندهکشها در5 تیمار تحت شرایط تغذیه غیر انتخابی و تغذیه انتخابی صورت پذیرفت. در آزمایشات تک دزی موش های مغان به طور میانگین 36/0±7/4 گرم/ موش باراکی (پلت )، 4/0 ±5/4 گرم/موش لانیرت (گرانول) و 3/0±2/4 گرم/ موش باراکی (واکس بلاک) مصرف نمودند و درصد رجحان غذائی این جوندهکشها نسبت به غذای معمول به ترتیب 39/45% هویج، 58/21% باراکی (پلت)، 44/19% لانی رت (گرانول) و 57/13% باراکی (واکس بلاک) بود. در تمامی موارد آزمایشها علائم مسمومیت شامل خونریزی از بینی و مقعد از روز چهارم و مرگ و میر از روز ششم الی دهم به طور 100% مشاهده گردید. در مرحله دوم، بررسیها در مزرعه در قالب طرح آماری بلوکهای کامل تصادفی با سه تیمار و یک شاهد هر کدام به مساحت 1000 مترمربع در 4 تکرار انجام گرفت. تیمارها شامل باراکی با فرمولاسیون پلت، باراکی با فرمولاسیون واکس بلاک، لانی رت با فرمولاسیون گرانول به مقدار 5 گرم در هر لانه مرکب و بدون طعمهگذاری به عنوان شاهد انجام شد. درصد کارآیی این جوندهکشها طبق فرمول هندرسون و تیلتون محاسبه گردیدند. درصد تلفات ایجاد شده توسط ترکیبات مذکور به ترتیب
91، 82 و 64 درصد بود.
)