در پژوهش حاضر اثرات تیمار های شوری (0، 1/5 ، 3، 4/5، 6، 5/7 دسی زیمنس بر متر)بر تنپگی بذر پایه های بنه (pistacia mutica F &M) رقم قزوینی و پسته وحشی سرخس (P.VERA L) مورد بررسی قرار گرفت نتایج نشان داد در هر سه پایه پسته افزایش شوری موجب کاهش در صد تنژگی دانه گرده در شرایط درون شیشه ای و هم چنین کاهش در صد و سرعت تنپگی بذر گردید میزان EC 50 (هدایت الکتریکی بر حسب دسی زیمنس ب رمتر با 50 در صد تنژگی شاهد) به عنوان شاخص تحمل به شوری د رنظر گرفته شد میزان EC50 برای تنزگی دانه های گرده قزوینی بنه و سرخس به ترتیب 3/77 ، 3/76 ، 3/09 دسی زیمنس بر متر و برای تنژگی بذر به ترتیب 16/32 ، 13/77 ، 11/1 دسی زیمنس بر متر بود اگر چه در مورد تنژگی دانه گرده و بذر رقم قزوینی واکنش مشابهی نسبت به شوری مشاهده گردید ولی نتایج بدست آمده در مورد تنژگی بذر و دانه گرده سرخس و بنه متفاوت بود به طورکلی نتایج نشان داد از نظر مقاومت به شوری بین دو گونه بنه (P.MUTICA F. &M) و پسته اهلی (P.VERA L) یا فرم های درون گونه (قزوینی و سرخس) طی مرحله تنژگی دانه گرده8 و بذر بعنوان یک روش سریع در ارزیابی تحمل پایه های پسته نسبت به تنش شوری استفاده نمود
)