در این طرح اثر هفت روش مختلف تهیه زمین بر عملکرد گندم آبی مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفته است.این روش ها عبارت بودند از:شخم با گاو آهن برگرداندار در بهار و پاییز‹شاهد›،شخم با گاو آهن برگرداندار در بهار ،شخم با گاو آهن برگرداندار در بهارو گاوآهن قلمی در پاییز.دو نوبت شخم هم جهت با گاوآهن قلمی در بهار .شخم با گاوآهن قلمی در بهار و پاییز.شخم با گاو آهن برگرداندار درپاییز و دو نوبت شخم عمود بر هم با گاوآهن قلمی درپاییز .در تمام تیمارهای فوق قبل از کشت،دیسک و لولر زده شد .این تحقیق در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی و در چهار تکرار انجام گردید. عوامل مورد ارزیابی عبارت بودند از:،درصد بذر سبز شده،متوسط تعداد بوته در واحد سطح،متوسط ارتفاع بوته،متوسط تعداد خوشه در واحد سطح،وزن هزار دانه،عملکرد محصول،شاخص برداشت،نفوذپذیری و ظرفیت رطوبت خاک.نتایج چند ساله طرح نشان داد که در تمام عوامل ارزیابی شده،اثر تیمار در عامل عملکرد و نفوذپذیری خاک معنی دار ولی از لحاظ درصد سبز شدن بذر ،متوسط تعداد بوته در واحد سطح،ارتفاع ،تعداد خوشه در واحد سطح ،وزن هزار دانه ،شاخص برداشت و ظرفیت حفظ رطوبت خاکاختلاف معنی دار مشاهده نگردید.از میان تیمارهای مختلف،تیمار شخم با گاوآهن برگرداندار یک بار در بهار وپاییزدارای بیشترین میزان عملکرد وتیمار شخم باگاوآهن قلمی یک بار دربهار وپاییزکمترین عملکرد را داشته است. به طورکلی دراکثر تیمارهایی که شخم با گاوآهن برگرداندار انجام گرفته نتایج بهتری به دست آمده است.
)