پروژه ساخت دستگاه زهرگیر زنبورعسل در سال های 1373- 1374 در موسسه تحقیقات علوم دامی کشور انجام پذیرفت.این دستگاه از یک اسکلت چوبی قفس مانند ‹به ابعاد 58*50*42 سانتی متر ›با دیوار های احاطه شده توسط مفتول های مسی و صفحات شیشه ای و چند قسمت الکتریکی تهیه شده است. این سیم ها یک در میان دارای بار + و – هستند.زنبوران در اثر تماس با دو سیم تموالی شوک الکتریکی ‹3 ثانیه شوک 21 ولت با 7 ثانیه استراحت به مدت 5 دقیقه ›دیده و در نتیجه به صفحات شیشه ای پوشیده با ورق سلفونی منصوب بر دیواره های دستگاه نیش می زنند .در آزمایشگاه با رعایت نکات حفاظتی ، زهر خشک شده باقی مانده برروی شیشه توسط یک تیغ تیز تراشیده می شود .در این بررسی از 16 کلنی زنبورعسل‹8 کلنی تیمار و8 کلنی شاهد›زهر گیری شد. بدین ترتیب درطی یک فصل زنبورداری با احتساب هر 15 روز یکبار بطور متوسط میتوان 838 میلیگرم زهر خشک به دست آورد .با انجام آزمون t ‹در سطح1%› مشاهده گردید که این روش هیچ گونه اثر سوئی بر روی تولید عسل ندارد.
)