اثر شوری NaCl روی الگوی توزیع کربوهیدراتهای محلول و نشاسته در دو رقم گندم در یک آزمایش گلخانه ای که در قالب یک طرح فاکتوریل با بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد مورد بررسی قرار گرفت. سطوح شوری شامل صفر، 5/2 و 5 گرم در لیتر NaCl در آب آبیاری بود و ارقام گندم شامل اینیا- 66 و شعله بود که رقم اخیر مقاوم به شوری شناخته شده است. نتایج نشان داد که با افزایش تنش شوری غلظت کربوهیدراتهای محلول و نشاسته تجمع یافته در اندامهای رویشی در مرحله 14 روز پس از گلدهی افزایش معنی داری داشته است. در خصوص نشاسته این افزایش در مرحله رسیدن فیزیولوژیکی نیز معنی دار بود که بیانگر ادامه تجمع آن تا آخر دوره رشد می باشد، در حالیکه در مورد کربوهیدراتهای محلول چنین نبود و بجای آن در فاصله بین دو برداشت درصد مشارکت آن در وزن دانه، با افزایش شوری افزایش معنی دار یافت. رقم شعله در مقایسه با اینیا -66 از محتوای نشاسته و کربوهیدراتهای محلول بیشتری در اندامهای رویشی برخوردار بود. در عین حال علیرغم وزن خشک بیشتر از بوته این رقم در زمان گلدهی، الگوی توزیع مواد، در مرحله پر شدن دانه به گونه ای بود که وزن دانه این رقم در اثر شوری افت زیادتری داشت. به نظر می رسد در شرایط شوری کم بودن قدرت مخزن دانه در رقم شعله در دوره رشد زایشی از طریق مکانیزم اثر پس خور، شدت فتوسنتز و تولید ماده خشک را کاهش داده باشد.
)