به منظور تعیین بهترین شاخص مقاومت به خشکی،آزمایشی با استفاده از طرح کرتهای خرد شده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه پژوهشی دانشکده کشاورزی کرج در سال زراعی 1377 اجرا گردید.کرتهای اصلی در این آزمایش،سه رژیم آبیاری(محیط بدون تنش،تنش میانی وتنش انتهایی)وکرتهای فرعی شامل هشت رقم هیبرید سینگل کراس دیررس بودند.نتایج ارزیابی هیبریدها از نظر مقاومت به خشکی با استفاده ازشاخص های مختلف میانگین حسابی(MP)،میانگین هندسی(GMP)،تحمل به تنش(STI)،حساسیت به تنش(SSI)وتحمل(TOL)مورد بررسی قرارگرفت ونشان داد که شاخص های تحمل به تنش(STI)ومیانگین هندسی(GMP)درجداسازی ژنوتیپ های گروهA(ژنوتیپ هایی که هم درشرایط تنش وهم درشرایط بدون تنش عملکرد بالاتری دارا هستند)از سایر گروههاموفق تر هستند ومناسبترین هیبرید در شرایط تنش میانی وانتهایی براساس شاخص های فوق به ترتیب هیبریدهای S.C705 وS.C708 بودند.در این تحقیق روابط مابین شاخص های ذکرشده با استفاده از روش ترسیمی بای پلات نمایش داده شد ومعلوم گردید که در محیط بای پلات نیز دو شاخص STI و GMPنسبت به یکدیگر دارای بالاترین ضریب همبستگی هستند و هیبریدها به دو دسته متحمل و غیرمتحمل تقسیم بندی می شوند. بطوری که در شرایط تنش میانی دو هیبرید S.C705و S.C647 ودر شرایط تنش انتهایی هیبریدهای S.C708، S.C709و S.C712 درناحیه با پتانسیل تولید بالا و حساسیت پایین به خشکی(درناحیه با مؤلفه یک بالا ومؤلفه دو پایین)واقع شدند.
)