اکثر ارقام تجارتی بادام خودناسازگار هستند. ازاین روبرای داشتن محصول کافی بادام عمل ذکر کرده افشانی و بدنبال آن تلقیح و تشکیل میوه ضرورت تام دارد. قسمت خوراکی میوه بادام بذر آن است که در اثر تلقیح بوجود می آید. لذا وجود دانه گرده زنده و سازگار درموقع گرده افشان الزامی است. بنابراین اطمینان از احتمال تنژیدن کافی دانه گرده در برنامه های بهنژادی ومطالعات گرده افشانی بادام‘ حائز اهمیت می باشد. بدین منظور آزمایشی برای آزمون جوانه زنی دانه گرده بادام در محیط های کشت مختلف برای تعیین قوه نامیه آن با آزمایش فاکتوریل دو عاملی با طرح کامل تصادفی درآزمایشگاه گروه باغبانی دانشکده کشاورزی دانشگاه تربییت مدرس در سال 1357 انجام گرفت. در این آزمایش دانه های گرده بادام رقم دیگل انتخابی پس از تهیه و آماده سازی در چهار محیط کشت مختلف قرار گرفتند. نتایج حاصل ازاین آزمایش نشان داد که درصد جوانه زنی دانه گرده در محیط های کشت با ترکیبات مختلف متفاوت می باشد. بطوریکه بالاترین درصد جوانه زنی دانه گرده بیش از 94% در محیط کشت پایه (نیترات کلسیم‘ اسید بوریک‘ سولفات منیزیم ونیترات پتاسیم به ترتیب 300‘100‘ 200و 100 پی پی ام) با 10 درصد ساکارز و 2% آگار وکمترین درصد جوانه زنی دانه گرده (67/22%) در محیط کشت پایه با 15% ساکارز و 5/1 درصد آگار بوده است. نتیجه آزمایش نشان داد که سن اولیه دانه گرده‘ درجه حرارت حدود 20ْ ونوع محیط کشت در جوانه زنی دانه گرده بادام بطور قابل ملاحظه ای مؤثر است.
)