بمنظور بررسی مقاومت ژنتیکی و قابلیت ترکیب پذیری عمومی وخصوصی 5 رقم گندم‘ تلاقی هایی به صورت دای آلل یک طرفه بین آنها انجام شد. والدها و پانزده تلاقی نسل اول درطرح بلوکهای کامل تصادفی در گلخانه کشت شدند و پس از تلقیح با نژادهای 134E150و6E18A+ صفت دوره کمون ارزیابی شد . بررسی اجزاء واریانس ژنوتیپی والدین و هیبریدها برا ی نژاد134E150 نشان داد که قسمت اعظم تنوع مشاهده شده در صفت دوره کمون متعلق به واریانس افزایشی است که شانس یک انتخاب موفقیت آمیز را فراهم می سازد در صورتیکه برای نژاد 6E18A+ واریانس غلبه دارای ارزش بیشتری بود. تنوع ژنتیکی والدین بیانگر وجود ژنهای اختصاصی در والدین مقاوم بود.همچنین والدین با دوره کمون کمتردارای ژنهای غالب بودند.
)