مرغهای بومی ایران از نظر غذایی فوق العاده قانع ونسبت به شرایط نا مساعد طبیعی و بیماریهای محلی بخوبی مقاوم اند. اهمیت موضوع هویت ژنتیکی و نژادی مرغهای بومی ‘ وعدم وجود هر گونه اطلاعات قبلی در این رابطه لزوم تحقیقات سیستوژنتیکی پایه را ایجاب می نماید. این تحقیقات می توانند زمینه ساز مقایسات نژادی و پی بردن به میزان اختلاط ژنتیکی بین نژادهای بومی و نژادهای خارجی گردند.
در این تحقیق‘ بعنوان اولین قدم در این راه از چهار نژاد بومی زرده کرک‘ گردن لخت ‘ مرندی ‘ عمومی کاریوتیپ ساده همراه با نواربندی G (برای دو نژاد زرده کرک ومرندی) تهیه و ارائه شده است. این کاریوتیپ با هم ونیز با کاریوتیپ تهیه شده از یک نژاد وارداتی ‘ یعنی نیوهمشایر ‘ مقایسه شدند.
نتایج بدست آمده در این آزمایش ‘ نتایج محققین گذشته را در ارتباط با کاریوتیپ مرغ تائید ونشان می دهند که مرغهای بومی ایران از نظر کاریوتیپ ‘ بطور کلی‘ مشابه سایر نژادهای مرغ اند. مقایسه کروموزومها بین این چهار نژاد ‘ ونیز بین نژادهای بومی و نژاد خارجی مورد مطالعه ‘ تفاوتی از نظر خصوصیات مرفولوژیکی کروموزومی نشان نمی دهد. همین مسئله درمورد مقایسه طرح های نواربندی G بین نژادهای بومی زرده کرک‘ مرندی ونیوهمشایر صادق است. مقایسه طول وشاخص سانترومریک کروموزوم های نژاد مرندی نیز‘ بعنوان نمونه ای از نژادهای بومی ایران ‘ بااندازه های گزارش شده برای سایر نژاد ها تفاوت مشهودی آشکار نمی کند.
)