به منظور بر آورد قابلیتهای ترکیب پذیری عمومی وخصوصی و وارثت پذیری درصد پروتئین دانه ‘ عملکرد دانه‘ عملکرد پروتئین دانه وشاخص برداشت ازت در گندم پاییزه از تلاقیهای دی آلل بین 8 والد استفاده شد. والدها ونتایج F1 به صورت طرح کاملاتصادفی با چهار تکرار در گلخانه مورد مقایسه قرار گرفتند. آمار حاصل به روشهای هالور و میراندا ومدل 1 روش 4 گریفینگ تجزیه و تحلیل گردید. تفاوت بین والدها برای کلیه صفات و بین تلاقیها برای تمام صفات بجز درصد پروتئین دانه معنی دار بود. میانگین مربعات GCA برای شاخص برداشت ازت بیش از 3 برابر میانگین مربعات SCA و برای سایر صفات در حدود آن بود. بنابراین چنین استنباط شد که سهم اثرات افزایشی ژنها برای شاخص برداشت از ت بسیار زیاد و برای سایر صفات برابر با سهم اثرات غیر افزایشی ژنها می باشد. متوسط هتروزیس برای تمام صفات بجز درصد پروتئین دانه مشهود گردید. بنابراین می توان در بین نتایج بعضی از تلاقیها نسبت به انتخاب برای افزایش آنها اقدام کرد. برآورد های وراثت پذیری عمومی بین 39 تا 67 درصد متغیر بودکه نشان دهنده راندمان نسبتا بالای انتخاب برای این صفات می باشد. نتایج حاصل مبین پتانسیل والدهای چادگان وکرمانشاه برای افزایش درصد پروتیئن ‘روشن و چادگان برای افزایش عملکرد دانه و چادگان برای افزایش عملکرد پروتئین و بهبود شاخص برداشت ازت بود. بطور کلی چادگان مطلوب ترین والد شناخته شد.
راوری, بهجت اله منزوی کرباسی, & رضائی, عبدالحمید. (1369). بر آ وردهای قابلیت ترکیب پذیری و وارثت پذیری درصد پروتیئن دانه وخصوصیات مرتبط با آن در گندم پائیزه(Triticum aestivum L.). مجله علوم کشاورزی ایران, 1و2(0), -.
MLA
بهجت اله منزوی کرباسی راوری; عبدالحمید رضائی. "بر آ وردهای قابلیت ترکیب پذیری و وارثت پذیری درصد پروتیئن دانه وخصوصیات مرتبط با آن در گندم پائیزه(Triticum aestivum L.)", مجله علوم کشاورزی ایران, 1و2, 0, 1369, -.
HARVARD
راوری, بهجت اله منزوی کرباسی, رضائی, عبدالحمید. (1369). 'بر آ وردهای قابلیت ترکیب پذیری و وارثت پذیری درصد پروتیئن دانه وخصوصیات مرتبط با آن در گندم پائیزه(Triticum aestivum L.)', مجله علوم کشاورزی ایران, 1و2(0), pp. -.
VANCOUVER
راوری, بهجت اله منزوی کرباسی, رضائی, عبدالحمید. بر آ وردهای قابلیت ترکیب پذیری و وارثت پذیری درصد پروتیئن دانه وخصوصیات مرتبط با آن در گندم پائیزه(Triticum aestivum L.). مجله علوم کشاورزی ایران, 1369; 1و2(0): -.