تغییرات کیفیت شیمیایی آب زاینده رود در طول مسیر آن از ایستگاه پل مورگان تا باتلاق گاو خونی با برداشت نمونه های فصلی از چهارده ایستگاه در طی سه سال موردمطالعه قرا ر گرفت. غلظت کاتیونها و آنیونهای اصلی آب شامل کلسیم ‘منیزیم ‘ سدیم ‘ پتاسیم ‘ کلر ‘ سولفات و بی کربنات و بعضی از عناصر سنگین شامل آهن‘ روی‘مس ‘ منگنز‘ کبالت‘ کادیموم‘ نیکل ‘ سرب‘ نقره ‘ کرم و فسفر وهمچنین هدایت الکتریکی و PH نمونه های آب اندازه گیری شد. نتایج حاکی از افزایش تدریجی هدایت الکتریکی و غلظت کلسیم ‘ منیزیم ‘سدیم ‘ پتاسیم ‘ کلر ‘ سولفات و بی کربنات از ایستگاه اول (پل مورگان) تا ایستگاه دهم (پل زیار) و سپس افزایش سریعتر از ایستگاه دهم تا ایستگاه سیزدهم (پل ورزنه) و آنگاه کاهش در ایستگاه چهاردهم (باتلاق گاو خونی) می باشد. PH آب زاینده رود درتمامی مسیر قلیائی و بین 6/7 تا 0/8 تغییر می کند. کمترین PH اندازه گیری شده مربوط به ایستگاه هشتم و نهم به شدت افزایش یافته و در ایستگاه سیزدهم به حداکثر خود (2/3 میلی گرم در لیتر) می رسد. غلظت عناصر سنگین درآب زاینده رود کلا پائین وعموما از 2/0 میلی گرم بر لیتر تجاوز نمی کند. غلظت تعدادی از این عناصر مانند کبالت‘ نیکل و سرب تا ایستگاه دوازدهم(پل اژیه) ناچیز و بین این ایستگاه و ایستگاه سیزدهم افزایش قابل ملاحظه ای یافته و آنگاه درایستگاه چهاردهم کمی کاهش می یابد. تغییرات غلظت بعضی دیگر مانند آهن‘ کرمو روی از روند مشخصی پیروی نمی کنند. آهن دارای بیشترین غلظت درپائین دست ر ودخانه بوده و سپس کاهش یافته و د ر ایستگاههای یازده و دوازده به حداقل خود رسیده و آنگاه مجدداً افزایش می یابد.
)