گسترش بیماری سفیدک سطحی گندم در کشت درهم دو رقم گندم مورد ارزیابی قرار گرفت. رقمهای گلستان (نیمه حساس) و فلات(نیمه مقاوم) در دو سال 1370 و 71 و رقمهای گلستان ومیلان در سال 1372 به نسبت های مختلف وزنی 0‘100‘25‘75‘50:50‘75:25‘25‘ 100: 0 باهم مخلوط وکشت شد. شدت بیماری ومیزان محصول در تیمارهای مختلف شامل 5 تیمارو 5 تکرار در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی مورد تجزیه وتحلیل قرارگرفتند. نتایج آزمایش طی 3 سال متوالی در ایستگاههای تحقیقاتی مرکز ساری در ارتباط با گسترش بیماری و وزن محصول نشان داد که بین تیمارهای خالص و تیمارهای درهم بذر دو رقم از نظر آماری اختلاف معنی دار وجود دارد ومناسبترین نسبت اختلاط 50:50 در سالهایی که بدلیل با لا بودن رطوبت نسبی‘ شدت بیماری افزایش می یابد. بکارگیر کشت درهم توانست تا میزان 40% شدت بیماری را نسبت به ارقام حساس در کشت خالص کاهش دهد و در سال 73 موجب افزایش عملکردی به حدود 1750 کیلوگرم در هکتار گردید.
)