اثر آب شور بر روی عملکرد پنبه در روش های آبیاری بارانی وشیاری

شرایط اقلیمی ایران می طلبد تا برای استفاده بهینه از آب و افزایش راندمان آبیاری مبادرت به استفاده از روشهای آبیاری بارانی شود. از آنجا که کمبودآب همیشه با کیفیت پایین آب همراه است لزوم بررسی مشکلات ناشی از این روش در ارتباط با کیفیت آب از ضروریات به نظر می رسد . طرحی د رمنطقه ورامین با چهار سطح شوری (T1=0/63,T2=2/13,T3=3/97,T4=7/8ds/m) به عنوان تیمارهای آبیاری و درچهار تکرار با بلوکهای کاملا تصادفی در کرتهایی به ابعاد ( m12*15)و (2/4m*10m) به ترتیب برای آبیاری بارانی و شیاری انجام پذیرفت . بررسی نتایج حاصله از تجزیه های برگی در طی فصل رویش نشان دادکه جذب بیش از حد املاح سدیم و کلر‘ در تیمارهای شور تحت آبیاری بارانی ‘ باعث سوختگی وکاهش سطح برگ و ریزش زود هنگام برگها می شودکه نهایتا باعث کاهش محصول گردید. با ارزیابی تجزیه های برگی مشاهده شد که در روش بارانی ‘ هم با افزایش شوری آب وهم در طی فصل رویش (متناسب با افزایش درجه حرارت) میزان جذب یونهای مضر خصوصا سدیم وکلر از طریق برگها افزایش یافت. این پدیده ها منجربه سوختگی برگها و درنهایت بر روی تولید نیز تأثیر گذاشت . ولی در روش شیاری میزان جذب یونهای سدیم وکلر در تیمار شور روش شیاری به مراتب کمتر از تیمار شور روش بارانی بوده است. اضافه می شود که میزان یونهای پتاسیم‘ کلسیم ومنیزیم در برگها در روشهای آبیاری بارانی و شیاری تفاوت قابل ملاحظه ای نداشتند. از نظر تولید محصول درروش بارانی ‘ تیمارهای چهار وسه نسبت به تیمار 1 به ترتیب حدودا 36و25 درصد کاهش محصول نشان داد ولی بین تیمارهای 1و2 از نظر آماری اختلاف معنی داری وجود نداشت . در روش شیاری نیز تیمار 4 نسبت به تیمار1 در حدود 19 درصد کاهش محصول نشان داد ولی بین تیمارهای 1و2و3 اختلاف معنی داری مشاهده نگردید.