برآورد اثر ژنها و ترکیب پذیری مقاومت گیاه بالغ در تعدادی از کالتیوارهای گندم نسبت به نژاد 226E222A+ زنگ زنگ زرد به روش دی الل

نویسندگان

چکیده

تعداد پنج رقم گندم (یکی حساس) در سال 1374 بصورت یک طرح دی الل یکطرفه تلاقی داده شد. در سال 1375 والدین و نتایج در قالب یک طرح بلوک های کامل تصادفی؛ در مزرعه کشت گردید و اجزا مقاومت در آنها مورد ارزیابی قرا گرفت. نتایج تجزیه و اریانس بیانگر وجود تفاوتهای ژنتیکی بین تیمهارها بود در نتیجه وجود اثر افزایشی و غیرافزایشی ژنها در کنترل صفات مورد بررسی محرز گردید. در روش گریفینگ نسبت (SCA) MS (GCA) MS برای تمام صفات معنی دار بود که حاکی از اهمیت بیشتر و اریانس افزایشی نسبت به واریانس غیرافزایشی می باشد. بر اساس تجزیه و تحلیل به روش جینکزوهیمن برای صفات مورد مطالعه؛ احتمالاً مدل افزایشی- غالبیت مناسب می باشد. با توجه به نتایج بدست آمده؛ غالبیت از نوع نسبی بود. مقدار قابلیت توارث عمومی و خصوصی بین %98-%62 برآورد گردید. ازقام M-73-3 و m-73-7 دارای مقاومت در مرحله گیاه بالغ بودند و در ضمن فراوانی ژنهای مغلوب در آنها بیشتر از فراوانی ژنهای غالب بود که بر اساس منابع می توان نتیجه گرفت که مقاومت در انها احتمالا از پایداری مطلوبی برخوردار است.

کلیدواژه‌ها