ضریب زبری لوله‌های موجدار با منافذ جانبی که در مراجع ارائه می‌شود (ضریب زبری اسمی) معمولاً برای جریان یکنواخت کاملاً متلاطم و از نظر هیدرولیکی زبر صادق است. در حالی که جریان در داخل لوله‌ها از نوع متغیرمکانی و متلاطم زبر یا بینابین می‌باشد. در جریان متغیر مکانی نحوه ورود جت‌های کوچک آب از منافذ جدار لوله به درون لوله علاوه بر بر‌هم زدن توزیع یکنواخت سرعت درمقاطع عرضی به صورت عامل بازدارنده جریان نیز عمل می‌نماید. عامل اول ضرورت کاربرد ضریب تصحیح توزیع سرعت را، در روابط حاکم ایجاب می‌کند. عامل دوم هم می‌تواند ضریب زبری اسمی لوله را به مقدار قابل توجهی افزایش دهد. در این تحقیق عوامل یاد شده با ایجاد یک مجموعه آزمایشگاهی بررسی شد. همچنین با استفاده از روابط حاکم بر جریان متغیر مکانی با افزایش بده درلوله‌ها، پروفیل‌های محاسبه شده و مشاهد شده سطح آب مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج نشان داد که استفاده از ضرائب زبری اسمی لوله‌ها و فرض توزیع یکنواخت سرعت درمقاطع عرضی به پروفیل‌هایی منجر می شود که اختلاف قابل ملاحظه‌ای با مشاهدات آزمایشگاهی دارد. اما با تعدیل ضریب زبری و به کار بردن ضریب تصحیح توزیع سرعت انطباق خوبی بین داده‌های آزمایشگاهی و نتایج عددی حاصل می‌شود.درنتیجه براساس ضرائب محاسبه شده زبری و تصحیح اندازه حرکت مقادیر متوسط پیشنهاد شد.
)