امروزه راهکار خصوصیسازی ترویج کشاورزی، به عنوان نمادی مکمل برای ترویج دولتی جایگاه قابلقبولی پیدا کردهاست، بهگونهای که در دو دهة گذشته بسیاری از کشورها مراتبی از آن را به طور موفق تجربه نمودهاند. هدف این تحقیق، بررسی نگرش کارشناسان ترویج و کشاورزان استان ایلام نسبت به خصوصیسازی ترویج کشاورزی و تعیین تأثیر ویژگیهای فردی و حرفهای پاسخگویان بر نگرش آنان بوده است. جامعه آماری این تحقیق را تمامی کارشناسان ترویج استان ایلام و کشاورزان خرده پای استان تشکیل دادند. نتایج نشان می‌دهد که5/51% از کارشناسان نسبت به خصوصی سازی ترویج نگرش «منفیِ» یا «نسبتاً منفی» و 5/48% از آنان نگرش «نسبتاً مثبت» یا «مثبت» دارند. در مورد کشاورزان نیز، 5/72% نسبت به خصوصیسازی ترویج نگرش «منفی» یا «نسبتاً منفی» و 5/27% دارای نگرش «نسبتاً مثبت» یا «مثبت» بودهاند. وضعیت مکانیزاسیون فعالیتهای کشاورزی توسط آنان عموماً «ضعیف» و مشارکت آنان در فعالیتهای ترویجی نیز عموماً «متوسط» بوده است. ضرایب همبستگی بدست آمده نشان می‌دهد که بین جمعیت روستا (22%= r)، میزان اراضی زراعی(39%= r)، میزان مکانیزاسیون (25%= r) و مشارکت در فعالیتهای ترویجی(823/0= r) با نگرش کشاورزان نسبت به خصوصی سازی ترویج رابطه مثبت و معنیداری وجود داشته است. تحلیل رگرسیون چندگانه نشان می‌دهد که دومتغیر مشارکت در فعالیتهای ترویجی و میزان اراضی زراعی کشاورزان، تبیینکننده 27% از تغییرات در نگرش آنان بودهاست. برگزاری دورههای آموزشی پیرامون خصوصیسازی برای کارشناسان و کشاورزان، افزایش پوشش آموزشی ترویج از طریق بکارگیری مروجین دولتی و خصوصی، تقویت ارتباط دوسویه بین مروجین و محققین، برگزاری گردهماییهای تخصصی پیرامون خصوصیسازی ترویج، تشکیل کمیته خصوصیسازی ترویج در سطح ستادی وزارت جهاد کشاورزی و انجام مطالعات کاربردی از جمله پیشنهادهایی است که بر اساس نتایج حاصله ارائه شدهاست.
)