در این بررسی اثرات سطوح مختلف آبیاری بر خصوصیات کمی وکیفی ارقام آفتابگردان طی سالهای 1380 و1382 در ایستگاه تحقیقات کشاورزی شهرستان خوی انجام گرفت. آزمایش بصورت طرح کرتهای یکبارخرد شده در قالب بلوکهای کامل تصادفی و در چهار تکرار پیاده گردید. آبیاری بعنوان فاکتور اصلی با سه سطح آبیاری پس از 60،90و120 میلیمتر تبخیر از تشت تبخیر کلاس A و ارقام آفتابگردان روغنی بنامهای رکورد، آرماویرسکی و گلشید بعنوان سطوح فاکتور فرعی در نظر گرفته شدند. مقایسه میانگین داده‌های مربوط به این صفات مشخص نمود که دو سطح آبیاری پس از 60و90 میلیمتر تبخیر حداکثر عملکرد دانه و روغن را تولید نمودند. ولی بدلیل صرفه‌جوئی در مصرف آب تیمار آبیاری پس از 90 میلیمتر تبخیر با عملکرد دانه و روغن بترتیب 2/3792 و 4/1613 کیلوگرم در هکتار توصیه می‌گردد. همچنین حداکثر تعداد دانه هر طبق متعلق به تیمار آبیاری پس از 90 میلیمتر تبخیر و بالاترین وزن صد دانه هم متعلق به تیمار آبیاری پس از 60 میلیمتر تبخیر بود. حداکثر تعداد دانه در طبق، وزن صد دانه، عملکرد دانه و روغن و شاخص برداشت به رقم رکورد اختصاص یافت. البته اثرات متقابل آبیاری و رقم بر صفاتی مانند وزن صد دانه، تعداد دانه در طبق و عملکرد روغن در سطح احتمال 5 درصد معنی‌دار شد. نتایج کلی 2 سال تحقیق معلوم کرد که می‌توان با رعایت موارد به‌زراعی (از جمله تنظیم فاصله آبیاریها) و به‌نژادی (انتخاب ارقام مناسب و پرمحصول) از کشت آفتابگردان محصول مناسبی را برداشت نمود.
)