تعداد 167 رقم مختلف برنج از 20 کشور متفاوت دنیا، از نظر میزان آمیلوز و پارامتر های ویسکوسیتی از طریق تجزیه کلاس تر مورد ارزیابی قرار گرفتند . میزان آمیلوز و پارامترهای ویسکوسیتی به ترتیب با استفاده از دستگاه اتوآنالایزر و رپید ویسکو آنالایزر اندازه گیری شدند . بر اساس میزان آمیلوز، کلیه ژنوتیپ ها در چهار گروه واکسی، 64 و 24 رقم طبقه بندی شدند . کلیه ارقام موجود ،58 ، آمیلوز پائین، آمیلوز متوسط و آمیلوز بالا به ترتیب شا مل 21 در هر گروه بر اساس پارامترهای ویسکوسیتی با استفاده از تجزیه کلاستر، مجددا گروه بندی گردیدند . تجزیه کلاستر بر اساس پارامترهای ویسکوسیتی در گروه آمیلوز پائین ( 58 ژنوتیپ ) ارقام را درچهار گروه به ترتیب شا مل 16 و 24 ، 17 و 7 رقم در هر کلاستر و ارقام داخل گروه آمیلوز متوسط را در 3 کلاس به ترتیب با 24 ،21 ،13 ژنوتیپ در داخل هر کلاستر گروه بندی نمود . میانگین حداکثر چسبندگی و فروریختگی ارقام با آمیلوز متوسط
موجود در کلاسترهای اول و سوم بالا و میانگین پس روی چسب ندگی پائین بود که نشان دهنده آن است که ارقام موجود در این گروه ها از نظر کیفیت پخت خوب و بعد از پخت نرم باقی می مانند . در این مطالعه مشخص گردید که ارقام ژاپنی دارای کیفیت پخت خوب دارای میزان آمیلوز کم ، حداکثر چسبندگی و فروریختگی بالا و پس روی چسبندگی پائی ن می باشند . در مقابل ارقام ایرانی مثل رقم صدری محلی که از نظر کیفیت پخت مناسب است، دارای میزان آمیلوز متوسط، پس روی چسبندگی متوسط و حداکثر چسبندگی و فروریختگی بالا می باشند . در ضمن مشخص گردید که تنوع واریته ای بزرگی در هر گروه قابل دسترسی می باشد که می توا ند اصلاح گران را در جهت انتخاب و گزینش مؤثر به منظور اصلاح ارقام کیفی منطبق بر سلیقه مصرف کننده هدایت نماید.
)