تاثیر 6 روش خاکورزی در کشت ذرت متشکل از سه ماشین اولیه (گاوآهنهای برگرداندار، بشقابی و قلمی) و دو ماشین ثانویه (هرس بشقابی و دوبار کولتیواتور) با استفاده از طرح آزمایشی فاکتوریل با دو عامل بر پایه بلوکهای کامل تصادفی با شش تیمار و چهار تکرار مورد مطالعه قرار گرفت. آزمایشات در مزارع دانشکده کشاورزی دانشگاه ارومیه درسال 1381 انجام یافت. پارامترهای مورد مطالعه انرژی سوخت مصرفی تراکتور، انرژی نفوذپذیری خاک و انرژی محصول بود. نتایج نشان داد که کمترین و بیشترین انرژی سوخت مصرفی تراکتور، به ترتیب متعلق به ترکیب گاوآهن قلمی با هرس بشقابی (Mj/ha 962.9) و گاوآهن بشقابی با دوبار کولتیواتور (Mj/ha 1871.5) بوده است. انرژی سوخت مصرفی گاوآهن قلمی و هرس بشقابی به میزان 30.1% و 23.3% به ترتیب کمتر از گاوآهن بشقابی و دوبار کولتیواتور به دست آمد. از نظر عملکرد محصول ذرت دانه‌ای و علوفه‌ای اختلاف معنی‌داری بین تیمارها مشاهده نگردید. انرژی محصول در کلیه تیمارها برای ذرت دانه‌ای بین 36516.8 تا 67638.3 مگاژول بر هکتار، و ذرت علوفه ای بین 154580.1 تا 212657.8 مگاژول بر هکتار محاسبه گردید. از نظر نسبت انرژی حاصله از محصول به انرژی سوخت مصرفی تراکتور، در هر دو نوع ذرت بزرگترین رقم، متعلق به کرتهای ترکیب گاوآهن قلمی با هرس بشقابی ، و کمترین آنها برای ذرت دانه ای در کرتهای گاوآهن برگرداندار + دوبار کولتیواتور، و برای ذرت علوفه ای در کرتهای گاوآهن بشقابی + دوبار کولتیواتور به دست آمد. بزرگترین انرژی نفوذ پذیری خاک در عمق های 5 تا 40 سانتیمتر متعلق به گاوآهن بشقابی + هرس بشقابی، و کمترین آنها در ترکیب گاوآهنهای برگرداندار و قلمی با هرس بشقابی به دست آمد. نتایج نشان داد که تیمار A متشکل از گاوآهن قلمی و هرس بشقابی، بعلت مصرف کمترین انرژی سوخت تراکتور، بزرگترین نسبت انرژی محصول و کمترین انرژی نفوذ پذیری خاک، بهترین روش خاکورزی نسبت به سایر تیمارها بوده است.
)