در این مقاله تلاش شده است تا ترکیب بهینه سرمایه گذاریهای بانک کشاورزی تعیین و با پرتفوی واقعی آن طی سالهای گذشته با استفاده از روش درآمد مورد انتظار – واریانس (E-V) مقایسه گردد. به علاوه این مطالعه تلاش نموده است تا برآوردی از هزینه هایی که بانک به دلیل اجرای تعهدات توسعه ای متحمل می شود ارائه نماید. نتایج به دست آمده نشان می دهد که رفتار بانک در تخصیص منابع مالی خود از آنچه به وسیله پرتفوی بهینه سرمایه گذاری پیشنهاد می گردد فاصله دارد. از این رو‘ اینگونه استنباط می شود که بانک در تأمین مالی فعالیت های تولیدی و خدماتی ریسک می تواند باعث بهبود عملکرد بانک و در نتیجه افزایش درآمد آن شود. به علاوه نتایج به دست آمده گویای آن است که تخصیص بیشتر از حدود 6 درصد از منابع مالی غیر تبصره ای بانک به فعالیتهای زراعت‘ باغداری و دامداری به عنوان جزئی از اهداف توسعه ای بانک‘ موجب کاهش قابل ملاحظه درآمدهای بانک می گردد چرا که این گروه از فعالیتهای تولیدی همراه با ریسک بیشتری می باشند. بر این اساس به منظور ترغیب بانک کشاورزی و سایربانکهای کشور به تخصیص بیشتر منابع به بخش کشاورزی کمک های دولت به بانک های اعتباردهنده به بخش های پرمخاطره کشاورزی توصیه می شود.
)