بیماری بلاست برنج از مهمترین بیماریهای خسارت آور این گیا ه است و برای مبارزه باآن علاوه بر استفاده از ارقام مقاوم و روشهای زراعی، استفاده از قارچکشهای سیستمی ک توصیه شده است. در این پژوه ش قارچکش بنومیل بصورت سوسپانسیون در آب از طریق ریشه در اختیار گیاه قرار گرفت . سپس به فواصل زمانی مختلف نمونه هایی از بافت بوته ها گرفته و بنومیل در آنها به روش بیواسی بازیابی شد. همچنین در زمانهای مختلف پس از کاربرد قارچکش ، بوته ها در خزانه بلاست در معرض آلودگی به بیماری قرار گرفتند و پس از یک هفته شدت بیماری ایجاد شده بررسی گردید . بنومیل 12 ساعت پس از تیمار در بافت بازیابی شد، تا 48 ساعت مقدار آن افزایش و سپس کاهش یافت و پس از حدود 21 روز به صفر رسید . با آلوده سازی بوته های تیمارشده ، یک روز پس از تیمار بیماری تا 50 % کاهش یافت و پس از دو روز بخوبی کنترل شد . کنترل کامل بیماری تا دو هفته پس از تیمار ادامه داشت و پس از آن اثرات کنترل کنندگی کاهش یافت . این نتایج نشان می دهد که بنومیل می تواند از طریق ریشه برنج سریعا جذب شده و بیماری را روی اندامهای هوایی کنترل کند.
زواره, عبدالحسین جمالی, & تهرانی, عبا س شریفی. (1382). بررسی خصوصیات سیستمیکی قارچکش بنومیل در مبارزه با بیماری بلاست برنج. مجله علوم کشاورزی ایران, 34(2), -.
MLA
عبدالحسین جمالی زواره; عبا س شریفی تهرانی. "بررسی خصوصیات سیستمیکی قارچکش بنومیل در مبارزه با بیماری بلاست برنج". مجله علوم کشاورزی ایران, 34, 2, 1382, -.
HARVARD
زواره, عبدالحسین جمالی, تهرانی, عبا س شریفی. (1382). 'بررسی خصوصیات سیستمیکی قارچکش بنومیل در مبارزه با بیماری بلاست برنج', مجله علوم کشاورزی ایران, 34(2), pp. -.
VANCOUVER
زواره, عبدالحسین جمالی, تهرانی, عبا س شریفی. بررسی خصوصیات سیستمیکی قارچکش بنومیل در مبارزه با بیماری بلاست برنج. مجله علوم کشاورزی ایران, 1382; 34(2): -.
)