با توجه به اهمیت جیره نویسی با حداقل قیمت، وجود محدودیت در میزان مصرف گندم و شناخت اثرات ناشی از مصرف آنزیم فوق بر عملکرد طیور مطالعه حاضر انجام گرفت. در این تحقیق اثرات استفاده از آنزیم چند منظوره گالی-زیم در جیره های حاوی سطوح مختلف گندم در قالب طرح کاملا تصادفی و به روش فاکتوریل 4×2 با 1200 قطعه جوجه از سویه راس و به تفکیک جنس در 8 گروه آزمایشی با سه تکرار و هر تکرار شامل 25 قطعه جوجه مورد بررسی قرار گرفت. جوجه ها به مدت 49 روز با جیره حاوی سطوح مختلف گندم با و بدون آنزیم که بطور جداگانه برای دوره های آغازین (10-1روزگی) و رشد ماده ها (24-11روزگی) و نرها (28-11روزگی) و پایانی ماده ها (49-25روزگی) و نرها (49-29 روزگی) تنظیم شده بود تغذیه گردیدند. جیره ها حاوی 4 سطح مختلف گندم شامل جیره شاهد (ذرت- کنجاله سویا)، جیره های حاوی 20 ، 35 و50 ? گندم جایگزین شده بجای ذرت جیره شاهد بدون و با آنزیم (300-500 گرم /تن خوراک) بودند. در هر مرحله ترکیب جیره ها از لحاظ انرژی و پروتئین و سایر مواد مغذی یکسان بود. در طول دوره پرورش جوجه ها به صورت آزاد تغذیه شدند و هیچ گونه آنتی بیوتیک و یا کوکسیدیواستات به جیره ها اضافه نگردید. وزن جوجه ها در پایان هر مرحله اندازگیری گردید و در پایان دوره پرورش نیز دو نمونه از هر تکرار انتخاب و بعد از کشتار وزن چربی محوطه بطنی و وزن لاشه، درصد ماده خشک فضولات ودرصد وزن لوزالمعده اندازگیری گردید. نتایج بدست آمده نشان داد که اثرجایگزینی سطوح مختلف گندم وآنزیم بر افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک معنی دار بود(05/0P>)، همچنین با افزایش سطح گندم درصد وزن چربی محوطه بطنی کاهش یافت (05/0P>) که علت آن کاهش قابلیت هضم چربی ها به علت وجود پلی ساکارید های غیر نشاسته ای محلول در گندم و کنجاله سویا است. تاثیر مصرف آنزیم و سطوح مختلف گندم بر درصد وزن لوزالمعده معنی دار نشد(05/0P>). به طور کلی با توجه به عملکرد رشد و ضریب تبدیل می توان نتیجه گرفت که بکارگیری سطوح مختلف گندم با آنزیم می تواند اثرات مضر ناشی از وجود پلی ساکاریدهای غیرنشاسته ای موجود در گندم را کاهش دهد و عملکرد طیور را بهبود ببخشد.
)