تحقیق حاضر، با هدف تعیین اثرات مخارج عمرانی دولت بر رشد بهره‌وری در روستاهای ایران انجام شد. در این رابطه، ابتدا با استفاده از آمارهای دوره زمانی 1350 الی1380 سیستم معادلاتی از متغیرهای تأثیرگذار بر رشد بهره‌وری روستایی ارائه گردید. این معادلات شامل توابع رشد بهره‌وری کل عوامل تولید کشاورزی، آبیاری، توابع جاده و نرخ باسوادی است. به منظور تعیین روش برآورد این توابع، پس از اطمینان از وضعیت ایستایی داده‌ها، از آزمون‌های اریب همزمانی و قطری بودن ماتریس واریانس – کوواریانس جملات پسماند استفاده شد. با توجه به نتایج این آزمون‌ها، معادلات سیستم همزمان مطالعه به روش حداقل مربعات سه مرحله ای برآورد گردید. سپس، تاثیرات نهایی مخارج دولت بر رشد بهره‌وری کل عوامل تولید از طریق محاسبه کشش های جزیی محاسبه شد. نتایج مطالعه نشان داد که، سرمایه‌گذاری عمرانی در امر آبیاری دارای بیشترین اثر بر رشد بهره‌وری کل عوامل تولید است. سرمایه‌گذاری در تحقیق و ترویج کشاورزی نیز بر رشد بهره‌وری کل تأثیر مثبت نشان داد.
)