فرایند تصمیم پذیرش نوآوری عبارت از سیستمی است که طی آن فرد (یا یک واحد تصمصم گیری) ، (1) از اولین اطلاع راجع به نوآورری، (2) تشکیل نگرش نسبت به نوآوری، (3) به تصمیم در خصوص پذیرش یا رد،(4) به اجرای ایده نو و (5) تثبیت این تصمیم عبور می کند. مدت ها قبل محققین نشر دریافته اند که تصمیم به پذیرش و بکار گیری یک نوآوری فعالیتی به یکباره نیست، بلکه فرآیندی است که در طول زمان اتفاق می افتدو نقش کانال های ارتباطی و منابع اطلاعاتی در هر کدام از مراحل تصمیم پذیرش نوآوری متفاوت هستند هدف اصلی تحقیق حاضر طراحی مدلی برای شناسائی نقش انواع کانالهای ارتباطی و منابع اطلاعاتی در مراحل مختلف تصمیم نوآوری در پذیرش و بکارگیری فناوری سیستم موقعیت مکانی(Global Position System-GPS) از دیدگاه ناخدایان شناورهای صیادی در استان بوشهر بود. این تحقیق از طریق روش مطالعه پیمایشی و با استفاده از ابزار پرسشنامه در میان ناخدایان 135 شناور صیادی و در محدوده شش شهرستان و 12 اسکله صیادی به اجرا در آمد. یافتههای این تحقیق در مورد طول مدت پذیرش GPS که از نوع تصمیمات فرمایشی اداره بنادر صیادی است حداکثر 4 سال است و بیش از 59 درصد ناخدایان اکثر کارکردهای GPS را در اغلب اوقات بهکار میبرند . سنجش اثربخشی کانالهای ارتباطی حاکی از آن است که تلویزیون ، همکاران وصیادان ، دوستان وآشنایان و رادیو به ترتیب اثربخشترین و مروجان، روزنامه و جزوات و نشریات نیز پایین ترین رتبه اثر بخشی را دارند. مدل تحلیل عاملی، کانالهای ارتباطی را از نظر اثر بخشی در پنج دسته کانال های جهانشهری استانی، کانال های محلی انتفاعی، کانال های جهانشهری فرا استانی، کانال های محلی غیر انتفاعی و تلویزیون قرار داد.
رضوانفر, احمد, & زارع, عادل. (1385). مدل اثربخشی کاربرد کانالهای ارتباطی و منابع اطلاعاتی مختلف در پذیرش فن آوری GPS. مجله علوم کشاورزی ایران, 2-37(2), -.
MLA
احمد رضوانفر; عادل زارع. "مدل اثربخشی کاربرد کانالهای ارتباطی و منابع اطلاعاتی مختلف در پذیرش فن آوری GPS", مجله علوم کشاورزی ایران, 2-37, 2, 1385, -.
HARVARD
رضوانفر, احمد, زارع, عادل. (1385). 'مدل اثربخشی کاربرد کانالهای ارتباطی و منابع اطلاعاتی مختلف در پذیرش فن آوری GPS', مجله علوم کشاورزی ایران, 2-37(2), pp. -.
VANCOUVER
رضوانفر, احمد, زارع, عادل. مدل اثربخشی کاربرد کانالهای ارتباطی و منابع اطلاعاتی مختلف در پذیرش فن آوری GPS. مجله علوم کشاورزی ایران, 1385; 2-37(2): -.